به نظرم یه بخش عمده ای از امنیتی که آدم تو این مملکت احساس میکنه ناشی از اعتمادیه که آدمها به هم دارند . همه جا قانون هست و سخت گیرم هست ولی اکثریت افراد جامعه هم اونقدر متمدنانه رفتار می کنن که ناخودآگاه احساس ایمنی و آرامش ایجاد و جاری میشه.یعنی حین رانندگیت به راننده بغل دستیت اطمینان داری ؛ در مغازه به فروشنده و اون به مشتریاش ؛ تو محله به همسایت و اون به تو و خوب همیشه البته استثنا هم هست ولی اونقدر محدود که کمتر به چشم میاد و برعکسش یه جاهایی میبینی این اعتماده حتی از روابط بین انسانها هم فراتر رفته و در رابطه با محیط و حیواناتم ایجاد شده.
به گرانت پیکنیک گراند در اطراف ملبورن رفتیم یک ناحیه جنگلی با یه رستوران و فضای تفریحی پیک نیک و صدها طوطی سفید و رنگارنگ که خیلی دوستانه میومدن و از دستت خوراکی میگرفتن. این جریان کنار دریا با مرغ های دریایی؛ تو شهر با کبوترا و تو پارک با پاسومها هم دیده میشه. اونها هم این احساس رو که این انسانها اهل ازار و آسیب نیستن رو درک کردن در حالی که در سرای گل و بلبل ما حتی به حیوانات خانگی مون هم نمی تونستیم اینجور نزدیک بشیم. یه عکس میزارم ازکلاه طوطی دار
میگن پشت رو نداره ببخشین دیگه!!:)
۲ نظر:
آقا دل ما آب شد،نگو.
یاد این مطلب قسمت حوادث روز نامه ایران 25 مهر افتادم.دیدنش خالی از لطف نیست و البته تآثر آور.
(http://www.iran-newspaper.com/1388/7/25/Iran/4338/Page/22/Index.htm#)
مجازات سوزاندن ...
سلام
متاسفانه تو كشور ما عكس اين قضيه حاكمه و در مورد حيوانات هم همين طوره
بيچاره گربه ها كه تو بعضي شهرها از صد متري آدمها فرار مي كنند
ارسال یک نظر