73-سوتی

بچه های ای سی یو صدام کردن که یه مریض بد حاله .دیدم یه پیر زن ورچولوزیده 87 ساله که به خاطر سکته مغزی تو کما رفته و تو پروندش یه لیست از انواع بیماریها رو تو سابقش داره ؛ریتم قلبش بهم خورده و به درمان اولیه جواب نداده سوپرم اومده بالا سرش و منو صدا کردن شوک بدم.
حالا 4 تا پرستار و سوپر دور تختن و منم پرونده رو خوندم نگاشون میکنم .گفتن دکتر چکار کنیم ؟گفتم خوب با هم دعا می کنیم خدا عاقبت این بنده شو به خیر کنه و میذاریم در آرامش دقایق آخر عمرشو طی کنه . پنج جفت چشم گرد شد !که کاری نکنیم ؟؟ گفتم نه .سوپر گفت نه دکتر یه بار بازرس اومده بود ما راجع به مریض 90 و چند ساله اینو گفتیم کلی دعوامون کرد .
گفتم خوب من بازرس نیستم تازه اگر بازرست عقلش می رسید این وضع بهداشت درمان نبود.بعد یهو احساس کردم این تجمع و حساسیت واسه بیمار عادی نیست خلاصه شستم خبردار شد که ای بابا مریض فامیل یکی از این افراده .خلاصه مجبور شدم برای توجیح نظرم کلی فلسفه در مورد ابتدا و انتهای زندگی و دید فرهنگ شرقی نسبت به مرگ و تفاوتش با واقعیتها بدم که یه وقت به بی توجهی متهم نشم.
ولی واقعا اگر تو مذهب و فرهنگ ما مردن اینقدر با حساب پس دادن و عتاب و عذاب همراه نبود آیا اینقدر ازش می ترسیدیم.
تو فیلمهای خارجی و بخصوص اخیرا تو پرستاران دقت می کنم مریضهای اند استیج زیادی در کنار خانواده و بدون وصل شدن به دستگاه بنت و شلنگ و سرم مراحل پایانی زندگی رو طی میکنن و محترمانه و با آرامش میمیرن .
کاش میشد یه کم بیشتر راجع به پایان این دوره که یه روزی شروعش بوده فکر کنیم و به عنوان یه واقعیت محتوم با اطرافیانمون راجع بهش صحبت کنیم . شوک دادن به اون بیمار شاید چند روز دیگه در اون حالت نگرش می داشت ولی بعدش چی .
اگرچه که صبح که حالشو پرسیدم؛ درمان دارویی ریتم رو منظم کرده بود و همچنان در کومای خودش سیر می کرد.