یه عده آدمها حس طنز تو وجودشونه و یه جوری از ناخوداگاهشون طراوش میکته آدمایی مثل مرحوم صابری یا نیک آهنگ کوثر ولی تا حالا تو خانومها خیلی با این تیپ آدمها کم برخورد کرده بودم تا اتفاقی به وبلاگ گیلاس خانومی برخوردم و واقعا هر روز با خوندن پست هایی که میزاره لذت میبرم این آدم حتی در بدترین شرایط روحی که برام به عنوان یه حرفه ای معلومه چیزی از طنز ذاتیش کم نمیشه جالبش اینه که به عنوان فرزند شهید آدم توقع داره خیلی عصا قورت داده تر از این حرفها باشه به هر حال براش آرزوی سلامت و موفقیت دارم . دلیل این پاچه خاریها این بود که واسه اولین بار لینک وبلاگ خودمو تو یه وبلاگ دیگه دیدم وکلی احساس شهرت بم دست داد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر