یه دوستی توصیه کرد واسه پستها اسم بذاریم مام گوش کردیم . دو سه روزه دارم فراق بال رو به معنی واقعی حس میکنم کتاب متفرقه و انواع روزنامه میخونم و فیلم و ماه واره می بینم (بدون عذاب وجدان خوندن زبان و نوشتن) و این واقعا لذت بخشه؛ اگر جور شه هفته دیگه هم یه سر بریم ولایت, صله ارحام بجا بیاریم .دلم واسه سفره افطار بابایی تنگ شده.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر