گاهی بدون نیاز به کاتیوشا و دوشکا واین چیزا ,برجک مرجک آدم با یه تلنگر حسابی کج و کوله میشه. پرسید: اگر امروز یکی رو بیارن که می خواسته سر بچه شو ببره چکارش میکنین ؟مگه نه فوری بیمارستان روانی بستری میشه ؟ یا یه نفری که همش تو کوه و بیابون با حیوانات سر و کار داشته و تفریحش از تو یه غار تماشای صحرا بوده بیاد بگه من با فرشته ها ملاقات می کنم و می خام شما رو هدایت کنم تو چی بش میدی .....من لبخند میتونم بزنم .
اونهمه معارف و علوم دینی و ریشه ها و کوفت و زهر ماری که خوندم به هیچ دردیم نمی خوره.
فکر میکنم یعنی اگر روانپزشکی زودتر تر پیشرفت کرده بود اونوخت چی میشد؟
البته بعد چند روز دیدم همین الانم کم نیستن عزیزانی که از منظر علوم پزشکی دچار اختلال و بحران محسوب میشن و در مصدر پست های مهم مثل ریاست جمهوری و اینهام نشستن(منظورم جورج بوش پسره ها ....فکر بد نکنین یهیهو)
ولی برجکم کج کوله مونده
۲ نظر:
سلام خوبی؟خوبم
یک پست جدید گذاشتم نمی دونم چرا ولی ازات می خواهم حتما حتما بخونی و راجبش نظر برام بزاری ممنونم.
http://chocolateboss.blogspot.com/2010/01/blog-post_1887.html
از کجا فهمیدی فکر بد بد میکنیم یهویی؟ :دی
ارسال یک نظر