2 - چه طور

یکی از چیزایی که اینجا برام جالبه . حق انتخاب بیمار برای تعیین  نوع درمان تو مراحل پایانی عمره .

برای همه افراد سالمندی که میرن تو مراکز نگهداری و اغلب بیمارای بد حال یا دچار بیماریهای جدی یه جلسه با حضور پزشک ، یه پرستار و افراد خانواده یا کسی که قیم درمان فرد هست برگزار میشه و براشون توضیح می دن که ممکنه دچار وخامت حال بشین و در اون شرایط نتونین تصمیم بگیرین پس حالا بگین دلتون می خاد اگه در اون شرایط بودین چه کارایی براتون  انجام بشه . سه تا هم اپشن دارن؛ که درمان با تمام مداخلات ( لوله برای تنفس و تغذیه و تزریق و همه چی ازین دست) ، دوم فقط درمان طبی و سوم هم درمان پالیاتیو یا تسکینی .

تقریبا همه مریضایی که تا حالا دیدم شق سوم رو انتخاب کردن و خیلی بی دردسر و کش واکش رو تخت بیمارستان در تنهایی یا در جمع اعضای خانواده مردن.

هر بار این منظره رو می بینم یاد خاطرات اونور می افتم که مریض با نود سال سن و سکته مغزی ، تو ای سی یو به دستگاه بود و خانواده هم برای تامین هزینه ها غصه می خورد و هیچکی از ترس حرف و نقل های بعدش جرات نمی کرد بگه ولش کنین بد بختو و طرف اینقدر می موند تا با یه عفونت یا از کار افتادن تدریجی اعضا تموم کنه.