۱۳۹۰ فروردین ۷, یکشنبه

2 - چه طور

یکی از چیزایی که اینجا برام جالبه . حق انتخاب بیمار برای تعیین  نوع درمان تو مراحل پایانی عمره .
برای همه افراد سالمندی که میرن تو مراکز نگهداری و اغلب بیمارای بد حال یا دچار بیماریهای جدی یه جلسه با حضور پزشک ، یه پرستار و افراد خانواده یا کسی که قیم درمان فرد هست برگزار میشه و براشون توضیح می دن که ممکنه دچار وخامت حال بشین و در اون شرایط نتونین تصمیم بگیرین پس حالا بگین دلتون می خاد اگه در اون شرایط بودین چه کارایی براتون  انجام بشه . سه تا هم اپشن دارن؛ که درمان با تمام مداخلات ( لوله برای تنفس و تغذیه و تزریق و همه چی ازین دست) ، دوم فقط درمان طبی و سوم هم درمان پالیاتیو یا تسکینی .
تقریبا همه مریضایی که تا حالا دیدم شق سوم رو انتخاب کردن و خیلی بی دردسر و کش واکش رو تخت بیمارستان در تنهایی یا در جمع اعضای خانواده مردن.
هر بار این منظره رو می بینم یاد خاطرات اونور می افتم که مریض با نود سال سن و سکته مغزی ، تو ای سی یو به دستگاه بود و خانواده هم برای تامین هزینه ها غصه می خورد و هیچکی از ترس حرف و نقل های بعدش جرات نمی کرد بگه ولش کنین بد بختو و طرف اینقدر می موند تا با یه عفونت یا از کار افتادن تدریجی اعضا تموم کنه.

۳ نظر:

احسان گفت...

دکتر جان یعنی شما به اتانازی هم اعتقاد داری یا میگی باید تسلیم سرنوشت شد ؟
پس آرمسترانگ چی میشه ! امید به زندگی چی ؟
آقا من اصلا از این به بعد میرم هومیاپاتی اگه دکترها همشون اینجوری فکر کنن !من اعتقاد دارم مریضی از وقتی شروع میشه که میفهمی مریضی !

Canada Expert گفت...

سلام دوست عزیز، با آرزوی موفقیت در سال جدید، من تازه با وبلاگ خوب شما آشنا شدم و واقعا از خوندن مطلب شما لذت بردم، این آدرس وب سایت من هستش www.CanadaExpert.ca. اگر دوست داشتید سر بزنید. در ضمن زمینه کاری من خدمات مهاجرت کانادا هستش. اگر کاری از دست من بر اومد براتون و یا اگر دوستان و آشنایان قصد مهاجرت داشتن خوشحال میشم در خدمتشون باشم.در ضمن ممنون میشم لطفا اگر من را هم به لیست دوستان خود اضافه کنید.

در ضمن از طریق وب سایتم میتوانم پسخگی سوالات مهاجرتی دوستان باشم.

شاد و پیروز باشید.

ناشناس گفت...

ایران ادم در مجموع واسه خودش زندگی نمیکنه واسه دیگران زندگی میکنه.
شغله جالبی د اری دیدنه مرگه هر روزه ی ادمها گرچه ناراحت کنندست ولی جالبه (اومدم بنویسم زیباست دیدم خونخوار جلوه دادم). موفق باشی در کنار همسرت در کشور استرالیا.از بست های قدیمیه گیلاسی به اینجا رسیدم و یه چندتا کامنت برات گذاشتم.