82 - فرار

برای من به شخصه مهاجرت یه جور فرار بود .من از دست ایرانی ها فرار کردم؛ از دست راننده های ایرانی, کارمندای ایرانی, مدیرای ایرنی, مغازه دارای ایرانی, همکارای ایرانی ,دوستای ایرانی, فامیلای ایرانی و......وگرنه که این آب و هوا کلاردشت بود ,این مارکا و برندا تو تندیس بود ,این معماری تو دریا کنار بود واین ماشینا تو کیش هم پیدا می شد .
من ازون فرهنگ ,ازون استیل روابط ,ازون توقعات و ازون آدما فرار کردم.
پس چرا باید توقع داشته باشم همکار ایرانیم اینجا تحویلم بگیره و کارمو راه بندازه, کارمند ایرانی واسم تره خورد کنه یا راننده ایرانی بهم خیلی لطف داشته باشه.
اینها همون جماعتن ؛ماها همون جماعتیم .
ولی اینجا تو این جامعه و فرهنگ رقیق شدیم و به چشم نمیایم .
حالا هر چه قدر هم که بخایم گنده گ..ی کنیم و خودمونو نواده کوروش و داریوش جا بزنیم و به جای ایرانی, پرشین معرفی کنیم همونیم که بودیم.
اینا رو برای دوستی گفتم که شاکی بود که موقع گرفتاری ایرانیای هموطنش محل سگ بش نزاشته بودن